تقسیم معلمان در مدارس و فشرده سازی مدارس

دانش بیش از آن است که به شماره آید . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]

معلم84

پست الکترونیک

شناسنامه

تقسیم معلمان در مدارس و فشرده سازی مدارس

همکاران گرامی سلام این بار برای شما و از دل شما می نویسم. لطفاً به سوالات آخر در نظرات جواب دهید.

چند روز پیش به بانک رفته بودم تا برای یکی از همکاران به حسابش پول واریز کنم بانک ملی مرکزی رفتم خیلی شلوغ بود و سپس به بانک ملی شعبه ی آموزش و پرورش رفتم انجا هم شلوغ بود و همه آنجا فرهنگی بودند همانجا یادم آمد که این شلوغی جمعیت به خاطر اول ماه بودن است و حقوق واریز شده و عزیزان همه مانند ماههای قبل برای برداشت حقوق آمده اند و واریز آن حقوق همانجا به حساب های چون وام خانه ? وام ماشین ? شهریه ی مدرسه و یا شهریه ی دانشگاه و یا غیره و اگر چیزی باقی ماند به خانه ببرند. اما این ماه اصلاً خبری از این حرفا نبود همه ی همکاران از نارضایتی تقسیم مدارس صحبت می کردند و شنیدم همکاری با صابقه ی کار بالا با ناله به دیگری می گفت : که 12 ساعت در مدرسه ای در شمال شهر و 12 ساعت در مدرسه ای دیگر در جنوب شهر ابلاغ گرفته است دومی به او خندید و گفت : خدا را شکر که من 12 ساعت کنار مدرسه ی پسرم و 12 ساعت و 12ساعت در مدرسه ای دور تر ابلاغ گرفته ام . پول را واریز کردم به خانه رفتم. عصر همان روز برای گرفتن نان به به نانوای محل رفتم باز هم در شلوغی آن صف های همیشگی زمزمه های از زن و مرد در رابطه با تقسیم معلمان در مدارس شهر شنیده می شد و همه نگران و ناراضی از این موضوع. چند شب بعد به اتفاق دوستان (البته جای شما خالی) به ساندویچ فروشی رفتیم که دو تا دانش آموز راهنمایی هم آنجا بودند و بر عکس همه ی معلمانشان بسیار شاد و خوشحال بودند. خوب که دقت کردم فهمیدم که یکی به دیگری گفت : مدرسه ی ما با فلان مدرسه ادغام شده است و هر کلاس بیشتر از 40 نفر جمعیت دارد و خندید و بلند گفت می دانم امسال تا آخر سال حتی یک بار هم نوبت من نمی رسد که معلممان از من درس بپرسد. دیگری گفت : میدونی مهدی تا معلم حظور غیاب کنه این جور کلاس ها وقتش تمام میشه نهایتاً 10 دقیقه به پایان کلاس می ماند و آن 10 دقیقه هم برای درس جدید تمام می شه. اره مهدی نوبت من هم نمی رسه. (باید به این دانش آموزان به این همه استعداد که مشکل کلاس های شلوغ را فهمیدند تبریک گفت)

آن شب خیلی ناراحت شدم و به خانه رفتم و با اشک شروع به نوشتن این مطالب کردم که چه بلای در آینده به سر ما و فرزندانمان خواهد آمد. به هین فکر میکنمکه معلمی که چند روز پیش از دوری دو مدرسه ی محل کار خود نگران بود باید چه بکند؟ فرض می گیریم این آقا خانه ی او در شرق شهر باشد. هر صبح باید فرزند خودش را به مدرسه برساند و به شمال شهر برای تدریس از ساعت 7 الی 8:30 به آن مدرسه برود و کلاس بعدی او از ساعت 8:30 الی 10 در مدرسه دیگر او در جنوب شهر باشد و ساعت دیگر دوباره در مدرسه ی شمال شهر!!! وزیر محترم و روسای محترم آموزش و پرورش کشور و استان این همکار عزیز باید چگونه خود را با این وضعیت کشورمان در سهمیه بندی بنزین (اگر ماشین داشته باشد) و مشکلات دیگر درست سر وقت به سر کلاس های خود برسد!!!!؟؟؟ اگر جت هم داشته باشد مطمعناً سر وقت نخواهد به سر کلاس خود رسید (قابل توجه اون دو دانش آموز عزیز که دیگر 10 دقیقه وقت تدریس هم اینجوری هدر می رود) البته اگر با این موضوع مدیران زحمت کش برنامه ی همه ی همکاران را طوری طرح ریزی کنند که با بقیه ی برنامه ی هیچ کدام از معلمانشان با مدارس دیگر تداخل نداشته باشد.

یکی از خانم معلمان به چه نکته ی ظریفی اشاره می کرد که شاید مسولین آموزش و پرورش هم به این موضوع فکر نکرده باشند. او می گفت : که با تقسیم 12 ساعت در هر مدرسه کدام مدرسه در پایان باید نمره ی ارزشیابی ما را بدهد؟ و یا در جلسات ماهانه ی کدام مدرسه باید شرکت کنیم؟

از این بحث که بگذریم به بحث آن دو دانش آموز می پردازم همان طرح یا بخشنامه ی کوچک سازی مدارس یا ادغام هر 2 مدرسه در یک مدرسه و یا MP3 کردن کلاس ها !!!!

نمی دانم عزیزانی که این بخشنامه ها را می فرستند چه دیدگاهی نسبت به آموزش و پرورش و دانش آموز و معلم دارند؟؟؟!!! به نظر من نگاهی ظاهری و سطحی دارند نه نگاهی عمیق و آینده نگر!!! زیرا کلاسی با جمعیت 40 نفر که تقریباً 3 برابر استانداردهای جمعیت یک کلاس است آیا کیفیت مطلوب آموزشی را دارد؟؟؟ تا چه زمانی ما برای دانش آموزانمان از کلاس های درسی مدارس ژاپن و کشور های توسعه ی یافته صحبت کنیم. سال هاست که کارشناسان تعلیم و تربیت و همه و همه فریاد می زنند که آمار بالای کلاس از جمله عوامل افت تحصیلی و پایین آمدن کیفیت آموزش و پرورش است اما کشور و وزارت آموزش و پرورش ما در این سال بخشنامه ای با عنوان کوچک سازی مدارس و جمعیت کلاس ها به تعداد35 نفر به بالا و حذف مدارس و کلاس های زیر 15 نفر را صادر می فرماید.

هر ساله در هفته ی پژوهش تمام عزیزان و مسولان کشور فریاد می زنند که بدون هیچ گونه تحقیق و پژوهشی حرف نزنیم و به کاری عمل نکنیم ولی من نمی دانم که چند نفر و به چند وقت بر روی ابن گونه تصمیمات تحقیق و پژوهش دارند تا تصمیم بگیرند. من قصد زیر سو?ال بردن هیچ رئیس یا اداره ی آموزش و پرورشی را ندارم فقط می خواهم بگویم زمانی که این بخشنامه ها به دستشان می رسد آیا روسای ادارات و سازمان های مربوط بر روی اینها بحث یا تبادل نظر و یا اعلام مخالفت یا مو?افقت می کنند؟؟؟

و طرح چند سو?ال

1) آیا ما می دانیم که بازی با این گونه اعداد (کلاس های 35 نفر به بالا و حذف کلاس های زیر 15 نفر) چه مسایل و مشکلاتی را همچون افت تحصیلی ? فشار روانی و جسمی بر دانش آموز ومعلم و ترک تحصیل و آسیب های اجتماعی که در آینده نمایان خواهد شد و... به دنبال دارد؟

2) آیا تا کنون خود در چنین شرایطی در چنین مدارس فعالیت و تدریس داشته اند که از میزان فشار وارده بر معلمان خبردار شوند؟

3) ایا کوچک سازی به عنوان فشرده سازی دانش آموزان در یک کلاس است؟ حتی در کشور های بحران زده و در حال جنگ هم به دانش آموزان خود چنین ظلمی نمی کنند!!!

ابوالفضل حیدری امین ::: جمعه 87/6/8::: ساعت 11:39 عصر

رد پای شما: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ