مثل شاخه‌اي بر درخت، به قول سهراب:

عطش تند رسيدن دارم،

او كه خواب‌هايم را معطر كرده، ..

ابرهاي تيره‌ي شك را از آسمانم رانده،

او كه بوي نان مقدسش

گرسنگي هزار ساله‌ام را بيدار كرده..
،،،،،،،
كي پلك من از منظره مي‌افتد؟
(وقتي كه تو مي‌آيي مي‌پرسم)
وتو
چسبيده به پلك من
مي‌ماني ...
درست پشت پلك‌هايم!