سلام
نظر من هم مثل دوستان اينه که مطلب جالبي نوشته ايد و صفات جالب تر. وقتي اين صفات را مي خوانم ياد درس " نماينده کلاس" پايه سوم ابتدايي مي افتم. در يکي از سايت ها خود آقاي احمدي ،وزيرمان را مي گويم، مصاحبه کرده بودند که وقتي در هيئت دولت زبان باز مي کنم تا در مورد آموزش و پرورش و مشکلات آن صحبت کنم تمام اهل کابينه و رئيس جمهور سرشان را به طرف ديگه اي بر مي گردانند و به حرفهايم گوش نمي دهند. پس من چند صفت ديگه اضافه کنم که:
بهتر است قبل از وزير کابينه اهل آموزش و علم آموزي باشند و به يادگيري فرزندانشان اهميت دهند.
سفارشي نبودن وزير که شيفته ميز و قدرت نباشد و با توجه به قدرت و علمش از او درخواست کرده باشند که وزير شود.
صفت ديگه نترس و شجاع بودن وزير باشد که هر وقتي ديد بوي کم لطفي و اهميت ندادن به آموزش و پروش مي آيد به راحتي و با قاطعيت استعفا دهد و دليل آن را براي مردم و معلمان بيان کند.
